زندگی نامه

سرخه مهد علم، اندیشه و تقواست. باورها، دانسته ها و اعتقادات مردم منطقه بر پایه ی باورمندی و شور و شعور دانشمندان و فضلای گذشته بنا شده است. حافظه ی تاریخی سرخه روزهایی را به یاد می آورد که حوزه ی علمیه ی شهر هفتاد عالم را در خود داشت. طلابی را می شناسد که در پای درس و بحث آیت الله ارسطوی سرخه ای و آیت الله فیض سرخه ای تلمذ کردند و قدم در عرصه ی تبلیغ نهادند. مردمان صاف و ساده ای را می شناسد که در سحرهای سرد زمستان پیش پای عالم شهر تا خانه ی خدا برف روبی می کردند. تاریخ خدماتی را که دین مداران و اندیشمندان این شهر به فرهنگ دینی گذشته ی ما ارائه داده اند فراموش نخواهیم کرد. یکی از این بزرگان آیت الله شیخ محمدرضا فیض سرخه ای است که در سال 1299 هجری قمری در سرخه پای به عرصه ی وجود نهاد. پدر بزرگوارش احمدعلی غلام به کشاورزی اشتغال داشت و علی رغم نداشتن سواد، فردی عالم دوست و انسانی وارسته و باتقوا بود. احمدعلی همواره از غمی بزرگ رنج می برد، غم محروم بودن از فرزند. در سفری که به عتبات عالیات داشتند، به حضرت ابوالفضل(ع) متوسل می شوند و چندی بعد خداوند پسری به آن ها هدیه می کند که محمد رضا نام گرفت.

محمدرضا تا سن چهارده سالگی نزد اساتید مختلفی در سرخه تحصیل کرد و درسال 1319 ه.ق. با وجود داشتن همسر و مادرپیر بار سفر بست و به نجف اشرف رهسپار گردید. آیت الله فیض با حضور در درس آیت الله کوه کمره ای گمشده خود را می یابد و حتی پس از مراجعت به سرخه بین آنها مکاتبات برقرار بود. ایشان حدود هفت سال در نجف اشرف از محضر اساتید بزرگ حوزه به کسب علوم و معارف مشغول بود تا اینکه در سال 1326ه.ق. به اصرار مادر پیرش به وطن خویش بازگشت و اهالی سرخه از مراجعت مجدد ایشان به نجف ممانعت به عمل آوردند و این چنین شد که آیت الله فیض در سرخه ماند و خود را وقف خدمت به مردم نمود. آیت الله فیض در مسجد پشت خندق سرخه به تدریس و تعلیم و تربیت مشغول شد و حدود هشتاد تن از طلاب از جمله: رجایی سرخه ای، شیخ محمد اختری و ملا حسینعلی و غیره از محضر درس ایشان بهره مند شدند. ایشان درسال 1320 هجری شمسی سرخه را ترک گفت و تاپایان عمر خویش رحل اقامت افکند و در مسجد سلطانی سمنان (امام) به تعلیم و تربیت طالبان علم و معرفت پرداخت. از شاگردان ایشان می توان، سید اسماعیل قریشی، ملا غلامحسین هراتی، شیخ عباسعلی اختری، سید محمد شجاع، حاج فضل الله تدین، شیخ فضل الله محقق، سید محمد تقی شریعت پناهی و سید کاظم شریعت پناهی را نام برد. ایشان سرانجام در پانزدهم محرم الحرام 1380 ه.ق. مقارن با بیستم تیر ماه 1339 شمسی دعوت حق را لبیک گفت. آرامگاه آن بزرگوار در ایوان امام زاده یحیی(ع) سمنان زیارتگاه اهل دل و معناست. 

پاک باش اندر مزار پاک فیض

وی فیض معرفت از خاک فیض

بهر ساحل هیچ مجهولی نماند

در قبال دانش و ادراک فیض